Grijsgroen

Op de eerste reisdag in Costa Rica zou groen de kleur van de dag worden: door het groene, verzorgde landschap van het land zouden we van San José naar de vulkaan Arenal rijden, en onderweg nog stoppen bij de Poás vulkaankrater gevuld met een fluoriserend groene vloeistof.

Het eerste deel klopte wel: het landschap is groen en alles ziet er verzorgd uit. Je kunt uren uit het raam staren naar de dorpen die voorbij glijden. In de lager gelegen delen voert landbouw de boventoon, en ligt de vierbaans pan-american highway. Hogerop krijgt de natuur de overhand, en slingeren smalle wegen zich door het regenwoud. Vulkanen vormen de toppen van het heuvellandschap.

Het tweede deel hebben we niet kunnen controleren. Zodra we hoger kwamen nam de bewolking toe en regende het. Bij de Poás vulkaan regende het zelfs zo hard dat kleding al snel kletsnat werd - maar goed dat de regenjas in de bus lag. Normaal mag je maar tien minuten op het uitzichtpunt bij de vulkaankrater staan, maar vandaag werd daar niet op gelet. Een dikke grijze wolkenmassa beperkte het zicht zodat niet eens een schim van de krater te zien was.

Er was één troost: het bezoekerscentrum bij de krater bleek regenponcho's in de standaard collectie te voeren, dus zo'n dag als deze komt vaker voor. Geen wonder dat het hier zo groen is.