Sanja Matsuri
Sanja Matsuri, het
drie heiligdommen festival, is een driedaags Shinto festival dat zich afspeelt in de wijken rond de tempel Senso-ji. Het is het grootste festival in Tokyo en trekt een paar miljoen bezoekers. Ik was er dit jaar een van, al heb ik niet alle onderdelen meegemaakt.
Op de eerste dag (vrijdag) is het aantrekkelijkste deel een parade (_ Daigyōretsu_) die begint en eindigt bij de tempel. De deelnemers aan de parade lopen in traditionele kostuums,
verkleden zich als geisha
of zijn vermomd als reiger.
De parade trekt behoorlijk wat bekijks; het publiek verdringt zich om de deelnemers te zien en op de foto te zetten.
Om de parade heen gebeurt ook het een en ander. Zo is er regelmatig muziek te horen bij de tempel.
Op het terrein van de tempel staan ook allerlei kraampjes met eten en allerlei festival-souveniers waar veel bezoekers op af komen. Een enkeling komt in bijpassende kleding en wordt regelmatig op de foto gevraagd.
De zaterdag was ik niet in de buurt. Dan worden
mikoshi, draagbare heiligdommen, uit de verschillende wijken door de omgeving gedragen, waarbij ze ook bij de tempel langs gaan. Maar dit valt in het niet bij de gebeurtenissen van de zondag, waarbij de drie
mikoshi van de tempel op pad gaan. Daar moet je als toerist wel bij zijn. Ik heb een ervan een tijdje gevolgd.
De
mikoshi wordt vooraf gegaan door, ja, wie is dat eigenlijk?
En natuurlijk door
Dan volgt de
mikoshi zelf, gedragen door tientallen dragers. Zo'n ding is zwaar: hij kan meer dan een ton wegen.
Je denkt aan een rustig, waardig voortschrijdende stoet, maar dat is het niet. Het idee is dat door de
mikoshi flink te bewegen de
kami (geest) die in de
mikoshi huist meer energie krijgt. Dus gaat het geheel links, rechts en achteruit, naast toch ook wel vooruit.
Geregeld wordt de
mikoshi ook een flink stuk opgetild.
Het zijn niet alleen dragers die zwaar werk verrichten.
De stoet trekt, zeker op de toegangsweg naar de tempel, door straten die net breed genoeg zijn voor de
mikoshi met dragers. Het publiek aan de kant staat dus eigenlijk in de weg, zeker als ze proberen half op de weg te gaan staan om foto's te nemen. Daarom worden de
mikoshi en dragers omringd door meer stevige mannen (en een enkele vrouw) in dezelfde gewaden als de dragers die een weg moeten banen door de menigte. En dat doen ze zonder veel compassie met de omstanders. Het is dus flink trekken en duwen.
Bij de toegangspoort tot de tempel houdt de stoet halt. Er vindt een overdracht plaats: een andere wijk neemt het dragen van de
mikoshi over.
En deze krijgt ook een nieuwe drager.
Een en ander gaat me de nodige toespraakjes gepaard.
En dan kan de stoet de weg vervolgen met een verse bemensing.
Ook de ordetroepen zijn vers en nog steviger en dreigender, in het groen deze keer.
Omdat er meer ruimte is, kan een kar met muzikanten worden toegevoegd.
De stoet trekt verder over een hoofdweg die vandaag voor de gelegenheid afgezet is
maar duikt al snel een winkelstraat in.
Daar ben ik afgehaakt.
Het valt trouwens op dat de stoet helemaal niet zo lang is. Het zijn voornamelijk de dragers en ordetroepen, met een haag van publiek eromheen. Nadat de stoet is langsgetrokken haakt het publiek af. Verderop langs de route staat een nieuw publiek te wachten.
Aan het einde van de dag keren de drie
mikoshi weer in de tempel terug en loopt het festival op zijn eind.
