Na de speech van Fidel gaat de opbouw van de mensenmassa nog uren door. Voor half zes verzamelen bij je werkgever, dan naar de Malecón, en dan nog tot elf uur wachten voor je mag gaan lopen: het is geen pretje.
Dan komen de groepen een voor een in beweging en sluiten zich aan bij de massa die al op de Malecón staat. Tussen negen en twaalf vult zich zo de boulevard en trekken de mensen richting het gebouw van Amerikaanse belangenbehartiging.
Het is met name bij de schoolkinderen te merken dat de demonstratie verplicht is. Zij lopen verveeld mee of proberen er het beste van te maken door te gaan keten.
In de middag is er van de demonstratie niets meer te merken, afgezien van het feit dat vrijwel alles gesloten is in Havana. De demonstranten zijn naar huis of zijn stappen in Havana.