Volgens het boekje ligt IJsland op een breukvlak van twee aardkorsten naast de poolcirkel en heeft daardoor grote gletsjers en ijskappen, maar ook gloeiend lava, pruttelende modder en zwavelhoudend heet water dat uit de grond opborrelt. IJsland is een land van vuur én ijs, van geisers, watervallen en walvissen. En covid-19: vlak voor vertrek rijst het aantal nieuwe gevallen de pan uit en ligt zelfs boven de piek aan het begin van de pandemie, en is IJsland rood op de Europese kaart. Dat belooft spektakel!
Gewapend met twee Pfizerprikken heb ik een
rondje langs de kust gemaakt. In het
dagboek doe ik daar verslag van.
Laatste aantekening in het reisdagboek:
Smaak
Het is een toepasselijke afsluiting de vakantie: een voorstelling van Fidelio in experimentele vorm in het muziekgebouw van Reykjavik.
Ten eerste omdat de vakantie er niet was geweest zonder covid-19, en mijn bezoek aan de voorstelling ook niet. IJsland is een van de weinige bereikbare bestemmingen die niet naast de voordeur liggen. De voorstelling zal vast en zeker oorspronkelijk voor 2020 gepland zijn, het 250e geboortejaar van Beethoven, waarvan de viering een beetje in het water is gevallen.
Ten tweede omdat covid-19 nog zo nadrukkelijk aanwezig is. Tijdens de vliegreizen en in IJsland golden er zelfs voor gevaccineerden allerlei maatregelen. De uitvoering was geen uitzondering: de hele anderhalf uur moest het mondkapje op blijven, tussen bezoekers uit verschillende gezinnen was een stoel tussenruimte, en wellicht was de kleine zaal niet op volledige capaciteit van stoelen voorzien.
Tot slot omdat de uitvoering en het muziekgebouw getuigen van een eigen IJslandse smaak. Ze hebben hier pizza met banaan hebben en ijs met drop/salmiak-topping: het is net even anders dan wij gewend zijn. Fidelio werd gespeeld in een bewerking voor klein orkest - maar welke bewerker gaat uit van een ensemble van twee piano's, twee cello's, twee hoorns en percussie? Met een dirigent toe. De handeling leek verplaatst van een gevangenis naar een psychiatrische inrichting en spraak en boventitels waren in het IJslands - wat voor een argeloze toerist moeilijk te volgen was. Zeker toen de vierde wand doorbroken werd en er allerlei (volgens de
locals humoristische) commentaren gegeven werden op de wijze van uitvoeren. En het muziekgebouw zelf is ook apart - eindelijk eens een IJslands gebouw met een originele architectuur, en zoals het hoort: een beetje anders dan we gewend zijn.
Zelfportret in Harpa
Eerder verschenen al:
