Grens

Dit weekend zitten we op een eiland in het Meer van Nicaragua, aan het strand dat bestaat uit zwart (vulkanisch) zand. Het zicht op een mooie zonsondergang (alweer!) past niet bij de hektiek van de dag.

We zijn vandaag de grens tussen Costa Rica en Nicaragua overgestoken. Vijf kilometer voor de grens werd de rechter rijstrook van de Pan-American Highway in beslag genomen door wachtende (stilstaande) vrachtwagens. Geen punt, er is ook nog de linker weghelft. Zij het dat daar nog wel eens een tegenligger op te vinden is. Dan wijk je gewoon uit naar de derde weghelft (berm aan de linkerzijde van de weg). Erg efficiënt gaat dat niet, zodat de laatste kilometers nogal veel tijd in beslag namen.

Maar dat is niets vergeleken bij de procedures aan de Nicaraguaanse kant van de grens. Waar een gemiddeld land een minuut of vijf voor nodig heeft (innemen intree-visum, stempel in paspoort, belasting betalen), weet men dat hier op te rekken tot een affaire van een paar uur en meerdere loketten, "mannetjes" en protesterende grensoverstekers omdat de regels weer eens veranderd zijn. Voor ons een tamelijk relaxt gebeuren: het is een kwestie van wachtten in de bus op de dingen die komen gaan.

Met twee korte busritjes en een boottochtje was onze dag weer kompleet. Morgen eens kijken waar we beland zijn.