Op herhaling
Granada ligt aan de voet van een vulkaan (Mombacho), die rond de top een nevelwoud heeft. Bekende ingrediënten, waar we tot nu toe niet optimaal van hebben kunnen genieten. De Poás en Arenal vulkanen zaten in de wolken, en Monteverde nevelwoud was meer een regenwoud. Een ochtendexcursie naar de Mombacho moet ons van ons trauma afhelpen.
Gedeeltelijk lukt dat. Het nevelwoud is echt een nevelwoud: we zitten in de wolken, het regent niet en we blijven droog (afgezien van het zweet om naar boven te klauteren). Mooie flora onderweg, hier en daar nog wat stomende uitgangen van de vulkaan.
Maar ja, die wolken beperken ook het uitzicht. Af en toe trekt het wolkendek een beetje open en kunnen we de vele eilandjes zien die gevormd zijn toen één van de vulkanen (lang geleden) exploreerde. Het is een adembenemend gezicht - dit hadden we dus meet moeten hebben. De wolken waren niet zo vriendelijk om even weg te trekken toen we bij een van de kraters stonden. Alweer niet. Zou er ooit iemand zijn die de kraters wel ziet?
Het antwoord kwam eind van de middag. Ik liep elders in de stad en had uitzicht op... Mombacho zonder wolken rond de top. Je begint onmiddellijk te rekenen of je alsnog de vulkaan op zou kunnen om van dit unieke moment te genieten, maar helaas, daarvoor is de tijd echt te kort. We hebben weer de verkeerde tijd uitgekozen om een vulkaan te beklimmen, maar we zijn er nog nooit zo dichtbij geweest. Eén dezer dagen moet het toch lukken...