Centro touristico
De middag in Granada: schitterend weer, het stadje wel zo'n beetje gezien, en nog een roman over Nicaragua in de tas waar ik nog nauwelijks in heb gelezen. Dus maar een voorbeeld genomen aan de lokalen die dan hun schommelstoel bij de voordeur zetten en genieten van het vlieden van de tijd. Bij ontstentenis van een schommelstoel (en de hangmatten van het hotel zijn bezet) leek de beste optie een tocht naar het Meer van Nicaragua (de "kust" van Granada) om aan de boulevard of het nabijgelegen park met de hoopgevende naam "Centro touristico" met het boek neer te strijken.
Maar naam en verachting kwamen niet overeen. Er werd al gewaarschuwd dat je er 's nachts niet alleen moest rondlopen, en de borden in het park ondersteunden die boodschap:
Maar in de middag was dat niet het probleem. Dat er weinig mensen waren was misschien niet goed voor de horeca, maar wel voor het lezen van een boek. Maar dat de toeristen vervangen leken te zijn door duizenden kleine vliegjes was wel irritant. Gelukkig bleek in het hotel nog een ligstoel vrij waar je uitstekend een boek in kon lezen.
