Rampdag

En de dag begon zo mooi. Het was stralend weer, de wind was niet te hard en dus hadden we een druk programma. Met een clubje van zes gingen we duiken: 's ochtends eerst een bijspijkercursus voor twee die al langere tijd niet gedoken hadden, aansluitend een duik op een relatief ondiep rif zodat de anderen er ook weer in konden komen, en daarna naar het rif met de grote attractie van deze omgeving: manta's.

Op weg naar de eerste duik zagen we ook een andere specialiteit van deze omgeving: bultruggen. Eentje demonstreerde hoe zo'n groot Beest toch vrij eenvoudig uit het water kon springen. En zwaaide ons daarna met zijn staart uit. Eenmaal onder water bleken op het rif allerlei vissen rond te zwemmen die ik nog niet eerder gezien had, zoals deze pijlstaartrog.

in de middag was de zee wat ruwer voor de tweede duik, en het zicht was ook niet erg florissant. De eerste tegenslag kwam al tijdens de afdaling toen mijn cameraatje verdronk (ALTIJD de afdichting controleren op haartjes en zandkorreltjes, ik weet het). We begonnen vrij diep op zo'n 30 meter, en op het moment dat we naar het hogere plateau zouden stijgen om de manta's te zien ging het mis. Een van ons duikclubje werd niet goed en ging met een instructrice naar boven. Kort daarna kwam vanuit de boot een noodsignaal. Wij ook meteen naar boven: we have an emergency, iedereen zo snel mogelijk de boot in, en als een speer naar de kant.

Het bleek geen duikgerelateerd probleem te zijn, maar de patiënt is nog niet helemaal hersteld. De rest van de dag werd overschaduwd door de zorg voor haar. Morgen zullen we horen of het inderdaad zo ernstig is dat zij met haar partner naar Johannesburg (dichtsbijzijnde eerste-wereld ziekenhuis) of mogelijk Nederland vliegt.