Papegaaiduiker
Dit is hem dan: de papegaaiduiker (puffin in het Engels).
Ze zitten massaal in de kliffen langs de kust van de eilanden die we vandaag aandoen. Koddige beesten die hier alleen in het broedseizoen komen en daarna weer naar zee vertrekken. De rotsen delen ze met allerlei andere vogels, waaronder duiven (maar die hebben we thuis al genoeg). Dus komen alle toeristen af op dit beestje, dat wel een vogel is maar niet echt briljant kan vliegen. Mooi is ie wel.
Op het hoofdeiland zorgen de jongen 's avonds voor de nodige consternatie. Eigenlijk moeten ze richting zee vliegen als ze het nest verlaten, maar in plaats daarvan gaan ze richting stadje. Daar struinen ze verdwaasd door de straten op zoek naar zee. De bewoners helpen hen daarbij: ze gaan op
puffin partrol. De vangen met enige moeite de jonge vogels, stoppen ze in een doos en laten ze thuis overnachten. De volgende dag worden ze naar zee gebracht en vrijgelaten. Omdat de beestjes van nature niet goed kunnen vliegen, moeten ze een eind omhoog gegooid worden zodat ze het halen om over de rand van de klif heen te komen.
Als betrokken toerist ondersteun je de activiteiten van de
puffin patrol natuurlijk van harte. Dus als je uitgenodigd wordt een handje te helpen bij het uitzetten van de vogels zeg je geen nee.
De vogel in kwestie was het er niet meteen mee eens, maar dat leek niet te gaan om wie hem precies vasthield. Het was hem in ieder geval duidelijk dat hij zo snel mogelijk richting zee moest vliegen. (Aantekening voor de volgende keer: nog hoger gooien).
Kort na lunchtijd was het spitsuur bij dit punt. Auto na auto kwam met een doos met vogels aanzetten. Toen pas begreep ik waarom er op zo'n klein uitzichtpunt twee enorme afvalcontainers staan.
