Nachtbus

Er zit één nachtrit in het reisprogramma: van Choroni naar Mérida. Het is altijd afwachten hoe zo'n rit verloopt. De bus kan oncomfortabele stoelen hebben, een slingerende weg kan je uit de slaap houden, of een hoop herrie in de bus. Van al dat ongemak is deze keer geen sprake: we hebben een topklasse bus met stoelen die in een comfortabele ligstand te zetten zijn, de vertoonde film heeft geen geluid maar ondertiteling, de medepassagiers zijn erg rustig. Het kan niet beter? Of toch wel? Er is één nadeel aan een comfortabele bus, en dat is de airconditioning. Hoe beter de bus, des te beter de airco, die bovendien altijd op vol vermogen aanstaat. Wij hadden een hele goede bus. Dus stond in de ochtend het vocht op de ramen - aan de buitenkant. Buiten was het 16-18 graden, binnen 12-14. Buiten lopen de mensen in shirt met korte mouwen, binnen zit iedereen (ook de Venezolanen) met een muts op strak in een deken gewikkeld of heeft twee truien en een jas nodig om zich warm te houden. En de airco blijft doorgaan met koelen. De logica hiervan ontgaat mij volledig.