Laatste aantekening in het reisdagboek:

Journalist

Als toerist is het soms lastig in te schatten wat de betekenis is van de gebeurtenissen om je heen. Zo kwam ik op de eerste dag in Mérida langs een demonstratie bij het kantoor van Corpoelec, het energiebedrijf dat jaren geleden is gevormd toen Chavez de bestaande energiebedrijven nationaliseerde. Een vreemde demonstratie: de sfeer was gemoedelijk, er gebeurde eigenlijk niets, en de slogans leken Corpoelec juist te steunen ("de rantsoenering treft ons allemaal", "wij verdedigen ons bedrijf met ons leven"). Er leek geen conflict te zijn, waarom dan toch een demonstratie? Nog vreemder werd het toen de man met het blauwe shirt, rode pet en zonnebril op me af kwam. Hij vertelde dat het om een actie van werknemers ging. Toen ik nog een vraag stelde werd hij achterdochtig. Was ik misschien een journalist? Nee, een toerist. Kwam ik dan uit de Verenigde Staten? Nee, dat ook niet. Daarop begon hij naar mijn paspoort te vragen. Het was mooi geweest, ik ben maar doorgelopen. Eenmaal thuis toch even op internet gekeken wat er nou met Corpoelec aan de hand was. En toen werd alles duidelijk. De dag ervoor waren inwoners van Mérida die het beu waren dat de elektriciteit steeds uitvalt, de straat op gegaan en hadden tegen Corpoelec gedemonstreerd. Blijkbaar is dit een gevoelig onderwerp in Venezuela (we zijn meer van dergelijke demonstraties tegengekomen), en de emoties lopen daarbij hoog op. En journalisten zijn daarbij niet altijd welkom.

Eerder verschenen al: