; ;
Dagboek
 


Kerstavond

Als je een reis boekt waar Kerstmis in valt ga je ervan uit dat de kerst geen belemmering is voor het reizen, anders had er wel wat in de reisbeschrijving gestaan. Toch slaat de twijfel toe als we de dag voor kerst in het plaatsje rondlopen waar we zullen overnachten. Het is helemaal op toeristen ingesteld, maar toch: kerstavond is in Venezuela een familieavond, en veel restaurants sluiten de deuren in de loop van de middag (net als op oudejaarsavond) en gaan pas eerste kerstdag 's ochtends weer open. We krijgen al visioenen van een uitgestorven stadje waar wij (zo te zien als enige toeristen) door lege straten lopen, onze honger verdrijvend met een rol koekjes uit de supermarkt en een zakje bananenchips, onze dorst lessend met rum (er is altijd wel iemand in de groep die een fles rum heeft) en vechtend over het laatste beetje cola om de rum mee te verdunnen.
Iedereen liep op zijn paasbest
Het bleek erg mee te vallen. Er waren toch nog twee restaurants open (een Chinees en een pizzeria), maar het meest verbazende was wel de drukte op straat. Tot laat in de avond was de (voornamelijk jongere) bevolking van het stadje in het centrum op straat te vinden. Iedereen liep in zijn mooiste kleren over straat, en overal werd vuurwerk afgestoken. De bodegas waren ook nog open, en deden goede zaken. De muziek werd verzorgd door paraderende auto's die bijna door hun assen gingen vanwege de last van de ingebouwde luidsprekers - met onze bus als vreemde eend in de bijt (de chauffeur woont hier en reed zijn vriendin rond). De familie - die kwam later op de avond wel aan de orde. En zo werd het toch nog een gezellige avond.
Overal werd vuurwerk afgestoken