Kust
Twee dagen voert de reis langs de kust. Maar wat een verschil!
De eerste dag, van Adelaide naar het zuiden, gaat langs de
Shipwreck Coast, waar in het midden van de 19e eeuw in 40 jaar 80 schepen schipbreuk leden. Dat is goed voor te stellen: het is een rotsachtige kust, met uitlopers ver de zee in. Halfronde baaien met zandstranden wisselen elkaar af. Waar aanrollende golven het lichtblauwe water in de baaien voorzien van een regelmatig patroon van witte lijnen, beuken ze daarbuiten op de rotsen en verzoorzaken er onuitwarrende stromingen. De golven uit zee botsen met hun voorgangers die door de rotsen teruggeworpen worden, met groots opspattend water tot gevolg.
De tweede dag, van het zuidelijkste puntje van het eiland naar Melbourne, ziet de kust er totaal anders uit. Hier is het zandsteen wat de klok slaat. Dat kan de erosie door water niet goed weerstaan waardoor de kust over de jaren heen afkalft, hier en daar een hardere pilaar eenzaam achter latend in zee totdat ook die door het water uitgehold is en omvalt. Het water knabbelt net zolang aan de voet van de kliffen totdat een plak zandsteen erboven afbreekt en in grote brokstukken in het water valt. Geen woeste wateren aan deze kant, maar een constante stroom van golven die langzaamaan de kust sloopt.
