Onvoorstelbaar

Polonnaruwa is de tweede grote ruïnestad die we bezoeken. Het is wat kleiner dan Anuradhapura, de ruïnes staan dichter bij elkaar. Maar ook hier is het lastig de grandeur van deze voormalige hoofdstad voor te stellen.

Neem de Vatadage. Wat er te zien is, is een cylindervormige muur met in de binnenruimte vier Boeddhabeelden en een massieve, afgebrokkelde kolom. Het geheel staat op een platform waar normaal dagoba’s op staan. Op zich een mooi monument, het beeldhouwwerk is op verschillende plaatsen nog vrij gaaf, zeker gezien de ouderdom (zo’n 900 jaar) van het geheel.

In het lokale museum staat een (speculatieve) reconstructie van het gebouw. Veel ontbrekende stukken blijken van hout geweest te zijn, waaronder het dak en alle steunbalken. Dan blijkt dat het cirkelvormige deel het heiligste deel was, met centraal een kleine dagoba (stoepa). De vier beelden waren te zien door de uitsparingen in de muur. De bezoekers bevonden zich op het platform. Het geheel is overdekt met een dak dat het gebouw van buiten een veel groter silhouet geeft dan de stenen ruïne doet vermoeden.

En zo loop je tusen de bomen door. Op open plekken staan ruïnes van imposante tempels, dagoba’s en paleizen. Per gebouw probeer je een voorstelling te maken hoe het er ooit uitgezien moet hebben. En dan probeer je het beeld van de hele stad voor de geest te halen – dat is onvoorstelbaar.