Waar is Frank?

Australië 2012

 

Route

Dagboek

Vandaag is het zover - vlak na zonsopkomst zal de maan helemaal voor de zon schuiven. Hiervoor zijn zo'n 50 000 mensen naar Cairns en omgeving gekomen. Wij zitten in Palm Cove, een verzameling hotels en appartementsgebouwen speciaal voor het strand (dat Cairns niet heeft). Palm Cove ligt ook iets gunstiger voor de eclips dan Cairns, al scheelt het niet veel.

Het is springtij, dus echt veel strand is er nou ook weer niet. De vrees is daarom dat Palm Cove overspoeld wordt met bezoekers. Daarom maar ruim voor zonsopkomst naar het strand gelopen om een plaatsje in te nemen.

De drukte valt mee: er zijn weliswaar al veel mensen, maar het strand is ook lang. We zoeken een plaatsje in de buurt van een lokale TV-zender die vandaag een live verslag vanuit Palm Cove brengt.

Maar drukte is niet onze grootste zorg. De afgelopen dagen is het nooit helemaal onbewolkt geweest, en er viel ook regelmatig regen uit grote grijze wolken. Het zal toch niet zo zijn dat...

Als we op het strand komen zien we een wolkenband boven de horizon hangen. Hier kunnen we niets aan doen. We moeten wachten op de dingen die komen gaan. We zien de zon opkomen onder de wolkenband... ... en kort erna onder de wolkenband verdwijnen.

Na tien minuten begint de smartphone app te piepen dat de verduistering begonnen is. Jammer, dat missen we, maar bij de totaliteit staat de zon hoger aan de hemel, dus de zon zal boven de wolkenband uitstijgen.

Maar met het verstrijken van de tijd komen de wolken vanuit zee richting kust drijven, waardoor ook de totaliteitspositie in de wolken zit. Na ruim een half uur (nog een kwartier tot de totaliteit) wordt het licht wel anders (er is al een flinke "hap" uit de zon volgens de smartphone app), maar we hebben nog steeds geen glimp van de verduisterde zon gezien.

Telescopen staan alle richtingen uit te kijken terwijl de mensen steeds somberder worden. Degene die de live webcast verzorgen kunnen met al hun apparatuur ook niet door de wolken heen prikken.

Kort voor de totaliteit zijn vreugdekreten te horen: de zon heeft een gaatje in de bewolking gevonden om ons deelgenoot te maken van dit hemelverschijnsel... voor even want daarna trekt de zon zich weer terug. De wanhoop slaat toe... nog twee minuten tot de totaliteit en geen zon te zien.

Maar dan vindt de zon weer een gaatje. Er gaat een luid gejuich op: we zien de laatste fase van de gedeeltelijke verduistering, en terwijl de laatste wolken voor de zon wegtrekken begint de totaliteit.

Veel te snel is de totaliteit weer voorbij. De zonneschijf wordt weer zichtbaar, en de wolken nestelen zich ook weer voor de zon. Maar dat is niet erg meer - we hebben gezien waarvoor we gekomen zijn. En het was schitterend.

Het volgende half uur laat de zon zich weer niet zien. Pas vlak voor het einde van de verduistering, als de maan nog maar een klein deel van de de zonneschijf bedekt, kunnen we de zon weer zien. Veel mensen hebben het traditionele wachten op het laatste restje maan-voor-de-zon dan al opgegeven.

We hebben geluk gehad. Verderop langs de kust was er geen gat in de wolken bij de totaliteit en hebben mensen alleen gemerkt dat het donker en weer licht werd. We kijken in ons appartement nog even naar de TV. Acht uur, er ligt nog een hele dag voor ons, maar de dag kan al niet meer stuk.