; ;
Dagboek

Restaurants

Het vinden van een geschikte maaltijd is best lastig in een land waar veel restaurants alleen een menukaart in het Japans hebben, de bediening hooguit een paar woorden over de grens spreekt, en de geschreven taal uit onleesbaar gekrabbel bestaat. De bediening doet wel erg haar best om je te helpen met het maken van een keuze, maar die pogingen zijn niet altijd succesvol.

Daar hebben ze hier wat op gevonden. Veel restaurants hebben een etalage waarin ze de hele menukaart laten zien in de vorm van plastic gerechten.

Nou weet je dan als toerist nog steeds niet wat ze nou precies verkopen. Op de foto ziet het er uit als ei, maar wel erg groot. De naam van de winkel bracht uitkomst: omurice, een omelet gevuld met rijst. Het smaakte prima.