Spraakverwarring

Om wat meer tijd te hebben om de reisplannen voor de eclips te herzien ben ik toch naar Dallas gereden. Het is een tussenstop, dus buiten de stad, wat een stuk goedkoper is en bovendien gunstig ligt voor reizen: naast de snelweg. Het blijkt onderdeel te zijn van een hele strook van hotels, winkels en restaurants langs de snelweg, in de buurt van een afslag/oprit. Handig, alles zit bij elkaar. Als reiziger of als inwoner van (in dit geval) Arlington hoef je alleen maar hier naar toe te rijden en je hebt alles bij de hand.

Maar aan de indeling van het gebied kun je zien dat je in de VS bent en niet in bijvoorbeeld Nederland. In Nederland zou je de winkels, winkelcentra, restaurants en hotels bij elkaar plaatsen, met OV-connecties, fietsenstallingen en (gemeenschappelijke) parkeergelegenheden voor het geheel. Daardoor ontstaat er een "gezellig" winkelgebied waar je doorheen kunt en wil lopen. In de VS naast de snelweg heeft elk gebouw een eigen parkeergelegenheid, waardoor er landschap van een eilandjes (de winkels en zo) ontstaat midden in een zee aan auto's of tenminste lege parkeerplekken. Dat is totaal geen "gezellig" gebied. De parkeerruimte is gebaseerd op een piekgebruik voor elk van de eilanden, dus er ligt in totaal ruim meer dan op enig moment echt in gebruik is. De afstanden tussen de eilanden zijn daardoor erg groot, en het is weinig aantrekkelijk om door dit gebied heen te lopen.

Voorbeeld: mijn motel ligt op het kaartje links boven de snelweg. Op zoek naar een diner dat het rodeo-gevoel kon aanvullen raadde een website een restaurant in het middel boven de snelweg aan. Het eten was er prima, het zag er leuk uit.

Van dichtbij dan, want veel van de sfeer gaat verloren als je op weg naar het restaurant over de parkeerplaatsen dwaalt:

Het is bovendien zo'n half uur lopen vanaf mijn motel.

Op de terugweg bleek dat de andere manier van indeling van zo'n gebied leidt tot een andere cultuur om met zo'n gebied om te gaan. Ik stelde vragen vanuit een Nederlandse "ik wil hier rondlopen"-cultuur, maar kreeg antwoorden vanuit een "auto-centraal"-cultuur. Terugkijkend hebben we elkaar waarschijnlijk geen moment echt begrepen, maar het resultaat was gelukkig goed. Een poging tot reconstructie.

Google Maps gaf als kortste route een weg op die door het grote winkelcentrum (links van het midden) aan. Toen ik daar aankwam bleek de ingang inmiddels gesloten. Gelukkig kwam net een beveiliger aanrijden, dus aan haar gevraagd hoe ik het beste om het winkelcentrum heen kon lopen. Stay here, somebody will come was het antwoord. Dat was niet wat ik verwacht had: ik vroeg de weg, zij zal de omgeving toch ook wel kennen, waarom moest er een ander komen? Maar zij hoorde een andere vraag: mijn auto staat aan de andere kant van het gebouw (want waarom zou ik anders de vraag stellen), hoe kom ik bij mijn auto?

Het antwoord op de tweede vraag bleek toen de andere beveiliger aan kwam rijden. Jump in zei hij voordat ik mijn vraag kon herhalen. Huh? Het is mij nog nooit overkomen dat een vraag naar de weg als antwoord een lift van de beveiliging is, die daar blijkbaar speciaal voor moet komen. Wat gebeurt er nu? Toch maar ingestapt, dit avontuur moet ik beleven.

Het kwam vaak voor, zei de beveiliger, dat mensen aan de verkeerde kant van het gebouw een uitgang genomen hadden en niet meer terug konden door het winkelcentrum om bij hun auto te komen. Daarom bood het winkelcentrum als service om hen door de beveiligers terug te brengen naar hun auto. Hij vond het niet vreemd dat ik die service niet kende. Het stond weliswaar op de website van het winkelcentrum, maar de meeste mensen die hij zo vervoerde hadden dat niet gezien. Zijn vraag toen we aan de andere kant van het gebouw waren: waar staat je auto, dan breng ik je daar naar toe.

Wat een service, ik kreeg al een lift zodat ik niet ver hoefde te lopen, maar zelfs service tot aan mijn auto??? Ik heb niet proberen uit te leggen dat mijn auto bij het motel stond, een kwartier lopen verderop, en dat ik niet eens een bezoeker van het winkelcentrum was. Toen hij door bleef vragen heb ik maar gezegd dat ik van hier uit mijn auto wel kon vinden met mijn telefoon en niet direct kon uitleggen waar hij stond. Geen probleem, zei hij, en hij zette me voor een van de winkels af. Ik heb hem vriendelijk bedankt, en hij zei nogmaals dat het gewoon zijn werk was.

Ik vroeg naar de weg en heb een lift gekregen. Althans, met mijn Nederlandse culturele achtergrond kon ik er niets anders van maken. Maar waarom van de beveiliging, waarom aangeboden door het winkelcentrum, in een land waar Uber en Lyft zijn ontstaan als antwoord van de markt op de vraag naar mobiliteit zonder autobezit? Terug in mijn motel de website van het winkelcentrum bekeken. Ik heb drie keer de FAQ door moeten kijken voordat ik begreep welke service verleend werd: safety escort. Wat is dat? Nog wat verder zoeken en het bleek dat ook de politie soms deze service verleent. Opeens begreep ik hoe de interactie er vanuit de cultuur van de beveiligers eruit heeft gezien.

Ik stond aan de ene kant van het winkelcentrum en kon niet op een veilige manier naar mijn auto komen. De veilige weg door het winkelcentrum was dicht. Wandelen door al die donkere lege parkeerplaatsen is natuurlijk doodeng, wie weet wat er allemaal kan gebeuren. Dus moet je dan de beveiliging bellen en niet een of andere taxiservice, voor een safety escort. De beveiliging zorgt er dan voor dat je op een veilige manier bij je auto komt. Het afzetten bij een winkel kon ook nog wel, want de winkel was nog open en er liep genoeg volk van de winkel naar de parkeerplaatsen v.v.. Nadat ik tegen de beveiliger had gezegd dat ik de weg van de winkel naar mijn auto zelf wel kon vinden, was de onveilige situatie voorbij en kon de beveiliger mij met een gerust hart laten uitstappen.