Tuinen

Okayama heeft een van de mooiste tuinen van Japan, volgens kenners. Takamatsu, een uurtje treinen verderop, ook. Een mooie gelegenheid om het beste in de tuincultuur te aanschouwen, en bovendien voet te zetten op het derde grote eiland van Japan.

Mooi zijn de tuinen zeker. Hun geschiedenis lijkt op die van de Europese kasteeltuinen, maar de uitwerking is totaal anders. Waar in Europa symmetrie en kleurenpracht een grote rol spelen, zijn die hier ver te zoeken. Op het oog groeien bomen zo maar een kant op en liggen her en der rotsen. Dat is schijn: deze wanorde is met de grootst mogelijke zorgvuldigheid tot stand gebracht en vereist het nodige onderhoud om het zo te houden. Het gaat zover dat elke steen een eigen naam en een eigen geschiedenis heeft: waar komt hij vandaan, wie heeft hem geschonken.

De tuin in Okayama is dezer dagen ook 's avonds open. Ze hebben met de lichteffecten de karakteristieken van de tuin fraai geaccentueerd. En ook hier weer: geen regelmaat. De lampionnen in een van de paviljoens zijn zorgvuldig niet op een rij gezet.

Die schijnbare wanorde is eigenlijk vreemd voor een land dat op het oog sterk leeft volgens vaste structuren. Het feit dat de wanorde georganiseerd is past weer helemaal bij dit land.

Hoezeer tuinen met de traditie verweven zijn blijkt er wel uit dat een enkeling in kimono de tuin bezoekt. In Okayama mag je op zaterdag de tuin zelfs gratis in als je in kimono komt.