; ;
Dagboek
 


Marathon

Je hoeft je niet erg in te spannen om de stempel te zien die Hugo Chavez op het land heeft gezet. Overal zie je teksten op de muur die de socialistische Bolivariaanse staat aanprijzen. En als je op zondagavond langs een TV loopt staat "Alo presidente" op, de wekelijkse TV show van Hugo. Dat hij ook zijn aanhangers sterk kan motiveren blijkt op zondagochtend , als onder het raam van de hotelkamer een enorm getoeter losbarst van auto's die drie rijen dik vaststaan. Nu gebeurt dat wel vaker, maar deze keer is anders: de politie heeft het kruispunt afgezet en een van de grote doorgaande wegen vrijgemaakt. Komt er een hoogwaardigheidsbekleder aan? Nee, het gaat om een marathon. Nou ja, een loopgebeuren voor zo te zien ongetrainde lopers, waarvan er ter hoogte van ons hotel al flink wat tot wandelen zijn overgegaan. Ze hebben één ding gemeen: een rood shirt dat aangeeft voor wie het georganiseerd is: Chavistas. Volgens omstanders zijn ze uit de omliggende streken gekomen om hier te lopen. Het is niet duidelijk wat de aanleiding is voor het loopfestijn, of wat de officiële reden is. Maar de scheiding tussen rode shirts en anderen ziet er vreemd uit. Zeker in vergelijking met de verbroedering tussen teams na de wedstrijd op zaterdag.