Op een klein stationnetje
De rondgang door Kalaw werd onderbroken door een langdurig verblijf op het lokale station. Niet omdat er zoveel actie was - ik heb de PR-man nauwelijks zien bewegen - maar omdat het hard regende en mijn paraplu op de hotelkamer stond. De dikke jas van de man is overdreven: het is ruim 25 graden, maar dat vinden ze hier blijkbaar koud. Aan het begin van de regenbui werd twee keer een bel geluid ten teken dat er een trein aankomt. Dat bleek meer wens dan werkelijkheid: de treinen kwamen met ruim een half uur vertraging binnen.
Direct na aankomst van een trein krijgen de dames van de stationsrestauratie het wel erg druk. Vanuit de trein worden bestellingen geschreeuwd die ze zo snel mogelijk klaar maken. Het helpt enorm dat een trein vrij lang blijft stilstaan, en dat er keuze is uit precies één gerecht.
De bestelling wordt keurig aan de trein afgeleverd. Indien gewenst kan er ook thee in een plastic zakje bijgeleverd worden. De bediening is onverschrokken en werkt gewoon door als de tweede trein op het andere spoor binnenkomt, al is het dan wel lastig om terug te keren naar het verkooppunt omdat er opeens een trein in de weg staat.
Maar de service leidt wel tot tevreden klanten.
